θα καπνίζω όλο το πρωί κοιτάζοντας απέναντι. μέσα στο απέναντι σπίτι μένει μια κυρία.
ξυπνάει, φτιάχνει καφέ και όλο το πρωί ξαπλώνει στο πάτωμα, τραγουδώντας νομίζω.
άραγε να αγαπάει κανέναν πέρα από εκείνη;
να του το έχει πει ποτέ αν εκείνος υπάρχει;
θα κάτσω όλο το πρωί να τη χαζέψω.
καπνίζοντας.
δε με νοιάζει τι τραγουδάει και αν τραγουδάει.
απλά τη ζηλεύω που ξαπλώνει ευτυχισμένη στο πάτωμα, χωρίς να κάνει τίποτα.
οι δικές μου εκείνες οι μέρες πότε θα έρθουν;
πόσο τη ζηλεύω.
ξυπνάει, φτιάχνει καφέ και όλο το πρωί ξαπλώνει στο πάτωμα, τραγουδώντας νομίζω.
άραγε να αγαπάει κανέναν πέρα από εκείνη;
να του το έχει πει ποτέ αν εκείνος υπάρχει;
θα κάτσω όλο το πρωί να τη χαζέψω.
καπνίζοντας.
δε με νοιάζει τι τραγουδάει και αν τραγουδάει.
απλά τη ζηλεύω που ξαπλώνει ευτυχισμένη στο πάτωμα, χωρίς να κάνει τίποτα.
οι δικές μου εκείνες οι μέρες πότε θα έρθουν;
πόσο τη ζηλεύω.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου