μια ανάσα έμεινε πριν σε κάνω να με δεις.
αντίο αθωότητα.
πόσο δύσκολο είναι να νιώθεις.
έχεις αναρωτηθεί;
εγώ ποτέ απ τη μέρα που σε έβαλα στα μάτια μου.
δεν είχε σημασία, γιατί υπήρξες στο μυαλό.
έλειψες απ τα χέρια μου όμως.
δεν είχα κάτι να κρατήσω,
μόνο μια σκέψη.
και έμεινα εκεί εγκλωβισμένη.
ακίνητη.
εκεί όμως.
αυτό είναι το μυστήριο.
δε λύνεται.
δεν έχει άκρη.
δεν κόβεται.
απλά είναι δω.
μαζί σου.
....
μου λείπεις;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου