Λίγο πριν φυσήξει εκείνο το αεράκι που θυμάσαι, κάθισε δίπλα μου. Κράτα μου το χέρι και διάβασε μου τις πιο γλυκές γραμμές του ποιήματος που σκέφτεσαι να πετάξεις στη φωτιά.
Δεν είμαι εγώ εκείνο το πλάσμα που σε εμποδίζει να δεις και να ακούσεις. Εγώ για σένα φέρνω τα πιο μυρωδάτα λουλούδια να στολίσεις τις γωνίες του σπιτιού σου και ρίχνω ζάχαρη άχνη παντού .
Μην ακούς εκείνα που σου ψιθυρίζει αέρας. Να σε μπερδέψει θέλει...
Έρχεται.
Το νου σου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου